Υγεία - Ελπίδα - Ανθρωπιά - Αλληλεγγύη - Αξιοπρέπεια για Όλους

Απλή αναλογική εδώ και τώρα ζητά ο Φ.Κουβέλης

 


5/12/2012 - 10:54:00 πμ

Ρεπορτάζ: Σκουρής Βασίλης

Απλή αναλογική εδώ και τώρα ζητά ο Φ.Κουβέλης

«Απαραίτητη και ώριμη επιλογή» χαρακτηρίζει την αλλαγή του εκλογικού συστήματος με καθιέρωση της απλής αναλογικής ο Φώτης Κουβέλης, ανοίγοντας ένα μείζον θέμα για το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Real.gr, εντός των επόμενων ημερών προτίθεται να συγκροτήσει επιτροπή η οποία θα καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση νόμου για το νέο εκλογικό σύστημα.

Όπως σημειώνει ο Φώτης Κουβέλης είναι πεισμένος ότι αυτοδυναμίες των κομμάτων αποτελούν παρελθόν και ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας θα αναγκαστεί στο εξής να λειτουργήσει σε συνθήκες κυβερνητικών συνεργασιών, για αυτό και η απλή αναλογική είναι απαραίτητη. «Αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την είχαμε εφεύρει» αναφέρει χαρακτηριστικά στο Real.gr ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ.

Σύμφωνα με τις ίδιες διασταυρωμένες πληροφορίες με τον Φώτη Κουβέλη συμφωνεί και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, που εδώ και καιρό συζητά με τους συνεργάτες του το θέμα της αλλαγής του εκλογικού νόμου προς το αναλογικότερο, χωρίς να αποκλείει και την ίδια την απλή αναλογική.

Το σκηνικό γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον, καθώς οι πληροφορίες επιμένουν ότι αλλαγή του εκλογικού νόμου σκέφτεται και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, που θα αναλάβει μάλιστα σχετική πρωτοβουλία αρχές του νέου έτους. Ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σταθερός στη θέση για την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος.

Η δήλωση του Φώτη Κουβέλη στην Εκτελεστική Επιτροπή του κόμματός του, με την οποία ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ άνοιξε το θέμα του εκλογικού νόμου έχει ως εξής:

«Η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος, η ουσιαστική λειτουργία και αναβάθμιση των θεσμών διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου, αποτελούν σταθερή και βασική επιλογή μας. Η αλλαγή του εκλογικού συστήματος με καθιέρωση της απλής αναλογικής αποτελεί πλέον μία απαραίτητη και ώριμη επιλογή».

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜ.ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

Ανακοίνωση

Αργυρούπολη 10 /11/2012

Ανακοίνωση

Η οργάνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς Ελληνικού – Αργυρούπολης γνωστοποιεί την απόφαση της να αναστείλει τη στήριξη της και να αποχωρήσει από τη δημοτική παράταξη «Ελληνικό - Αργυρούπολη, Σύγχρονη Πόλη», με επικεφαλής τον Χ. Πασβαντίδη.

Επίσης θέλουμε να ενημερώσουμε τις φίλες και τους φίλους μας ότι, όλα τα μέλη μας που συμμετείχαν στην παραπάνω δημοτική παράταξη, έχουν ήδη γνωστοποιήσει και υποβάλει εγγράφως τις παραιτήσεις τους από όλα τα όργανα της ανωτέρω δημοτικής παράταξης.

Ο γραμματέας της οργάνωσης

Φίλιππος Καρπούζας

                             

 

                             

                             

Τα Στελέχη μέλη της ΔΗΜ.ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Ελληνικού Αργυρούπολης αποχωρούν από την Δημ. Παράταξη του Χάρη Πασβαντίδη

Από την Γραμματεία της ΔΗΜ.ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Ελληνικού Αργυρούπολης 

η «Ελλάδα έλαβε όλα τα απαιτούμενα μέτρα και η κοινωνία σηκώνει μεγάλο βάρος, όπως αναγνωρίζεται από όλους»

Φ. Κουβέλης: Περαιτέρω καθυστέρηση αποτελεί επικίνδυνη περιδίνηση

Κάλεσμα στους ευρωπαίους εταίρους και τους δανειστές «να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους τώρα» απηύθυνε και ο Φώτης Κουβέλης μετά την άκαρπη συνεδρίαση του Eurogroup.
Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς σημειώνει ότι...
η «Ελλάδα έλαβε όλα τα απαιτούμενα μέτρα και η κοινωνία σηκώνει μεγάλο βάρος, όπως αναγνωρίζεται από όλους» και συμπληρώνει πως «οι εταίροι και οι δανειστές μας πρέπει τώρα να ανταποκριθούν στις δικές τους υποχρεώσεις».
«Αυτό», συνεχίζει, «αφορά και τη συνέχιση του προγράμματος χρηματοδότησης, αλλά και τη δραστική μείωση των επιβαρύνσεων του χρέους, ώστε να επιστρέψει η χώρα σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και να καταστεί βιώσιμη κοινωνικά η διαχείριση του χρέους».
«Οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση συνιστά επικίνδυνη περιδίνηση για τη Ελλάδα και την ευρωζώνη», προειδοποιεί ο κ. Κουβέλης και καταλήγει: «Είχαμε εγκαίρως επισημάνει την ανάγκη να μην συνδεθεί υποχρεωτικά η καταβολή της δόσης με τη λήψη οριστικής απόφασης για την πλήρη και οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος της βιωσιμότητας του χρέους. Σήμερα επαναλαμβάνουμε ότι είναι αναγκαία η επίτευξη εντός των επόμενων ημερών, μιας μεταβατικής συμφωνίας μεταξύ ΔΝΤ και ευρωζώνης, σε σχέση με τα μέτρα μείωσης των επιβαρύνσεων του χρέους».

Έφυγε ... Ο Χρόνης Μίσσιος

Για το θάνατο του Χρόνη Μίσσιου, ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Φ. Κουβέλης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Ο  Χρόνης Μίσσιος υπήρξε ένας σημαντικός αγωνιστής της Αριστεράς. Συνεπής στους αγώνες του (Εθνική Αντίσταση, καταδίκη εις θάνατον, πολυετής φυλακή και εξορία), συνεπής και στον αντιδογματισμό και στην ελευθερία της σχέσης του με την Αριστερά. Αναθεωρώντας διαρκώς την αντίληψή του για την πολιτική και αναζητώντας τη σύγχρονη Αριστερά και τα προτάγματά της, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στράφηκε περισσότερο στον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Στα βιβλία του αποτύπωσε την εποχή του και τη συμμετοχή του στο αριστερό κίνημα με την ίδια ευθύτητα και αντισυμβατικότητα που χαρακτήριζε την πολιτική του διαδρομή. 

Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για την απώλεια του Χρόνη Μίσσιου και τα συλλυπητήριά μου στους οικείους του».

Η κηδεία του Χρόνη Μίσσιου θα γίνει αύριο Τετάρτη στις 2 μετά το μεσημέρι στο Μικροχώρι Καπανδριτίου

Η Αποφαση της Ε.Ε της ΔΗΜ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Μετά τον προϋπολογισμό τι;

Του Δημήτρη Χατζησωκράτη, Ημερησία, 10/11/2012


Αύριο (Κυριακή 11/11/12) τα μεσάνυχτα ψηφίζεται ο Προϋπολογισμός 2013 με τουλάχιστον 168 θετικές ψήφους. Η ΔΗΜΑΡ, με απόφαση της ΚΕ του κόμματος ,ήδη από την προηγούμενη Δευτέρα έχει αποφασίσει για την θετική της ψήφο.
Ο Προϋπολογισμός είναι η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση! Εμείς αυτή την κυβέρνηση έχουμε αποφασίσει να την στηρίξουμε. Και αυτό το έχουμε καταστήσει σε όλους τους τόνους φανερό.
Το μεγάλο ζήτημα για τη ΔΗΜΑΡ αλλά κυρίως για την κυβέρνηση εθνικής ευθύνης είναι το: « μετά τον προϋπολογισμό τί». Όμως πριν απ΄όλα απαιτούνται δύο απαντήσεις σε οιονεί ερωτήματα, που τίθενται για τη στάση της ΔΗΜΑΡ στις δύο κρίσιμες ψηφοφορίες αλλά και για τη θέση της στο κυβερνητικό σχήμα μετά το ΠΑΡΩΝ και το ΝΑΙ. Ως ΔΗΜΑΡ γνωρίζαμε προεκλογικά ότι αμέσως μετά τις εκλογές υπάρχει το προβλεπόμενο πακέτο των 11,5 δις ευρώ από το Μνημόνιο 2! Μετά λόγου γνώσεως αναλάβαμε τις ευθύνες μας και είπαμε στον ελληνικό λαό ότι υποχρεωτικά πρέπει να «περάσουμε» μέσα από την αποδοχή αυτών των επώδυνων περικοπών συντάξεων, μισθών και επιδομάτων προκειμένου να πάρουμε το διαβατήριο για τη μοναδική πορεία της χώρας για αναστροφή και ανάταξη μέσα στην ευρωζώνη και με το ευρώ.
Τα δημοσιονομικά είναι μέτρα περιορισμού των δαπανών του δημοσίου. Τα εργασιακά είναι μέτρα περιορισμού των δαπανών των ιδιωτών εργοδοτών, πέρα από το γεγονός ότι πάνε πολλά βήματα πίσω το σύστημα των εργασιακών σχέσεων, αποδιαρθρώνοντάς το. Η κυβέρνηση δεν εξαντλεί το έργο της σε 4,5 μήνες αλλά όπως έχουμε δηλώσει στο Προοίμιο της Προγραμματικής Συμφωνίας των τριών κομμάτων θα έχει χρονικό ορίζοντα όπως ορίζει το Σύνταγμα. Εξάλλου η απαγκίστρωση, που προεκλογικά είχαμε ως σύνθημα, δεν θα γίνονταν μέσα στους πρώτους 4,5 μήνες! Εμείς ποτέ δεν ζηλώσαμε μαγικές ικανότητες! Όταν διεκδικείς 31,5 δις συν 5 συν 7,2 είναι προφανές ότι θα περάσεις μέσα από την υπογραφή και ενός τρίτου Μνημονίου με τους δανειστές! Η απαγκίστρωση θα γίνεται στο βαθμό που το συνολικό σχέδιό μας, το σχέδιο της κυβέρνησης για την επανεκκίνηση της οικονομίας προωθείται σταθερά με μέτρα ανάσχεσης της ύφεσης, την επιτάχυνση της υλοποίησης μιας σειράς διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και την αναπτυξιακή προοπτική.
Εμείς, ως ΔΗΜΑΡ, δεν διαπιστώνουμε «ασυμβατότητα» των επιλογών μας για τις ψηφοφορίες με τις κυβερνητικές ευθύνες! Σε κυβερνήσεις συνεργασίας και μάλιστα κάτω από τόσο αναγκαστικές και πρωτόγνωρες συνθήκες, τα κόμματα θα έχουν διαφωνίες σε επί μέρους – έστω και καίρια- ζητήματα; Με αυτές θα πορεύονται, μεριμνώντας να ελαχιστοποιούν τις τριβές.
Μετά την υπερψήφιση του Προϋπολογισμού, είναι απόλυτη η ανάγκη να καταβληθεί από την κυβέρνηση ως σύνολο μια εργώδης προσπάθεια πρώτα απ΄όλα για τη διασφάλιση του συνόλου της δόσης των 31,5 δις ευρώ. Προφανώς η κυβέρνηση δεν θα … χαθεί αν το Eurogroup δεν αποφασίσει οριστικά και καταληκτικά για την εκταμίευση την Δευτέρα! Το ζήτημα θα είναι ανοικτό! Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν αποδείξει ότι έχουν την ευελιξία, όταν βεβαίως υπάρχει η πολιτική βούληση, να δίνουν τις αναγκαίες λύσεις. Αφού εμείς θα έχουμε κάνει το ζητούμενο βήμα, οι ευρωπαίοι εταίροι οφείλουν να βρουν τη λύση, έστω και μετ΄ εμποδίων ως τα τέλη του Νοεμβρίου. Έστω και αν το ζήτημα της διασφάλισης της βιωσιμότητας του χρέους δεν έχει λάβει την οριστική του μορφή!
Παράλληλα και ταυτόχρονα η κυβέρνηση οφείλει να κινητοποιήσει όλους εκείνους τους κρατικούς μηχανισμούς για την προώθηση όλων εκείνων των πρωτοβουλιών, που είναι υποχρεωτικές: για την αναπτυξιακή ανασυγκρότηση, μέσα και από τη διασφάλιση όλων εκείνων των παγωμένων πόρων των ευρωπαϊκών διαρθρωτικών ταμείων την επιτάχυνση των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ 2007-2013, την αξιοποίηση των εργαλείων της ΕΤΕπ, το ξεπάγωμα των μεγάλων δημόσιων έργων. Για την εξεύρεση των πρόσθετων πόρων μέσα από την πάταξη της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής και τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης με δίκαιη κατανομή των βαρών. Για τις αλλαγές-εξυγίανση στο πολιτικό σύστημα και την αναδιοργάνωση του κράτους-η δημόσιας διοίκησης.
Είναι το σχέδιο και η πορεία όπως την έχουμε, από κοινού και τα τρία κόμματα, προδιαγράψει και συμφωνήσει στην Προγραμματική Συμφωνία.

Τραγκακιστάν

Τραγκακιστάν

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  30/10/2012 23:22

Δημήτρης Δανίκας

Τι είπες; Στην Ελλαδα ζεις; Λάθος αγαπητέ μου. Στο Τραγκακιστάν κυκλοφορείς.

Η μεγιστοτεράστια υποκρισία μιας καλοπαιγμένης Υποκριτικής. Οπως ακριβώς συμβαίνει στην εγχώρια πολιτική. Με μικροσκοπικό το «π». Δηλαδή έξω κούκλα μέσα πανούκλα.

Από τα έδρανα της Βουλής να κατεβάζεις πάσης φύσεως επιχειρήματα υπέρ Πατρίς. Και την άλλη στιγμή, τυλιγμένος και προστατευμένος από αδιαφάνεια πλήρους και ολοκληρωτικής διαπλοκής και συναλλαγής να ξεπουλάς υπόληψη και αξιοπρέπεια χωρίς ίχνος ντροπής

Οπως εκατοντάδες χιλιάδες φοροφυγάδες. Εξοργισμένοι κι αυτοί. Ωρυόμενοι για την κατάντια την ελληνική. Να επικαλούνται συνωμοσία ιμπεριαλιαστική. Να κατεβάζουν καντήλια και μπινελίκια εναντίον νέας γερμανικής Κατοχής. Να βγάζουν φαλτσέτες κα Καλάσνικοφ για να πάρουν το σκαλπ της «συμμορίας» της Τροικανής.

Να υπεραμύνονται νυχθημερόν της ελληνικής ορθοδοξίας και της κλεφτουριάς της επαναστατικής. Να εμφανίζονται και να πλασάρονται σαν αυτοί και μόνο αυτοί να είναι οι αταλάντευτοι του Γένους αρχηγοί.

Πασίγνωστη η συνταγή. Γιατί φωνάζει ο κλέφης να φοβηθεί ο νοικοκύρης, Γιατί η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα. Γιατί ο Λύκος φυλάει τα πρόβατα. Γιατί οι προστάτες ήταν και είναι οι πιο ύπουλοι εχθροί. Και γιατί όσο πιο βαθιά στον πολτό ο τάχα μου εθνικοπατριώτης έχει χωθεί, τόσο περισσότερο φωνάζει για να σβήσει κάθε ίχνος από την δική του την μεγάλη, απροσμέτρητη κλοπή.

Δύο τα συμπεράσματα απ αυτή την Τραγκακιστανική υποκριτική. Ωραία λοιπόν. Αφού παριστάνεις τον μάγκα και τον ορκισμένο εχθρό των ιμπεριαλιστών, τότε ένα πράγμα να προπαγανδίζεις σε παρακαλώ. Από τούδε να ζούμε με όσα βγάζουμε ως χώρα και ως παραγωγικός Λαός.
 Χωρίς δεκάρα δανεικά και χωρίς βοήθεια γερμανική. Να σου πω εγώ μετά που θα καταλήξουν οι μισθοί και με πόσα φραγκοδίφραγκα θ αγοράζει κάθε αδέκαρος γερμανός τις βίλες και τις πισίνες των Τραγκακιστανών. Είσαι; Απόδειξη!

Το δεύτερο και ακόμα χειρότερο. Το πλήθος των οπαδών κάθε είδους και μορφής Τραγκακιστανών. Που μετά από τόση και τέτοια χρεοκοπία. Μετά από τόση και τέτοια κρίση που διαπερνάει κάθε κύτταρο Πολιτικής, Κοινωνίας, Πολιτισμού και Εργασίας.

Μετά απ όλα αυτά, εξακολουθούμε όλοι σχεδόν να πορευόμαστε όπως παλιά. Χωρίς ίχνος αυτογνωσίας.
Ποιος φταίει; Μα φυσικά η Μέρκελ και η Γερμανία. Ποιος ψήφιζε όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό προσωπικό που μας έστειλε αδιάβαστους στο γκρεμό; Μα φυσικά ο διπλανός. Ποιος αντάλλασσε την ψήφο του για μια θέση στο Δημόσιο; Ο γείτονας ο κακός. Ποιος ο φορφυγάς; Μα φυσικά ο πλουτοκράτης ο γνωστός. Και ποιος ο έλλην Ρομπέν των ερτζιανών; Ο Τράγκας ο σωστός

Αριστα. Με το σπαθί σου κερδίζεις μια θέση σ' αυτό το Τραγκακιστάν των Βαλκανοαφρικανών!

 http://www.tovima.gr/#

ΠασοκοΣυριζαίοι

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.home

ΠασοκοΣυριζαίοι

24/10/2012

του Δημήτρη Καμπουράκη

Μου το είπε πρόσφατα ένα κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του:
 
- Εσύ που είσαι από την Κρήτη, μπορείς να μου εξηγήσεις κάτι; Κατέβηκα περιοδεία σε δύο νομούς του νησιού. Όλα είναι πολύ καλά για μας, είμαστε πρώτη δύναμη και ανεβαίνουμε συνεχώς, απλώς ο κόσμος που με πλησίαζε χρησιμοποιούσε μια φράση που μου ‘κανε μεγάλη εντύπωση. Δε μου έλεγε «σας ψηφίσαμε» όπως σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά «σας προτιμήσαμε». Γιατί το έλεγε έτσι;

Του απάντησα γελώντας:
 
- Αυτοί αγαπητέ μου, είναι οι λεγόμενοι ΠασοκοΣυριζαίοι. Δεν αναφέρομαι σε πολιτικά προβεβλημένα πρόσωπα, σε βουλευτές, σε συνδικαλιστές, σε δημάρχους, σε συμβούλους ή σε συνεταιριστές, που η στάση τους μπορεί να έχει από τα αγνότερα μέχρι τα πιο υστερόβουλα προσωπικά κίνητρα. Αναφέρομαι στους απλούς ψηφοφόρους, στον καθημερινό κόσμο. Στην Κρήτη, επί τριάντα πέντε χρόνια το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε από 50% μέχρι 60%, άρα αυτοί που σας «προτίμησαν» ήταν σχεδόν όλοι πρώην ΠΑΣΟΚοι.

Οι ΠασοκοΣυριζαίοι είναι μια ειδική πολιτική φυλή. Οι νότιοι ΠασοκοΣυριζαίοι, ακόμα πιο ειδική. Πολιτικά είναι αντι-δεξιοί, όμως δεν είναι αριστεροί, πόσο μάλλον ακροαριστεροί. Αυτό να το προσέξετε όλως ιδιαιτέρως. Έχουν μια σχεδόν μητρική σχέση με το πολιτικό κέντρο ή τον επονομαζόμενο μεσαίο χώρο. Δεν πρόκειται τόσο για ιδεολογική τοποθέτηση, όσο για τρόπο σκέψης και ζωής. Κατά καιρούς μπορεί να τσιλημπουρδίζουν δεξιά κι αριστερά, ποτέ όμως δεν παίρνουν διαζύγιο απ’ αυτό το χώρο. Ανάλογα με τη συγκυρία δέχονται λίγο τράβηγμα προς τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος, αν όμως κάποιος προσπαθήσει να τους τραβήξει μόνιμα στα άκρα στυλώνουν τα πόδια.

Οι ΠασοκοΣυριζαίοι δεν είναι κακά παιδιά, είναι όμως τα πιο κακομαθημένα καλά παιδιά. Δεν πολυφταίνε, εδώ που τα λέμε. Ως τώρα, δεν βρέθηκε κανείς να τους πει «όχι».  Δε θέλουν να τους κοροϊδεύεις κατάμουτρα γιατί θίγεται η περηφάνια τους, δέχονται όμως με ευχαρίστηση το όμορφα σερβιρισμένο πολιτικό παραμύθι. Στα μάτια τους, η πολιτική χωρίς παραμύθι χάνει τη γοητεία της, όμως εκτιμούν τους αριστοτέχνες παραμυθάδες, όχι τους χοντροκομμένους. Οι τελευταίοι τους προσβάλλουν.  Απαιτούν να τους μιλάς με ειλικρίνεια για τη γενική κατάσταση της χώρας, γίνονται όμως έξαλλοι αν τους μιλήσεις ειλικρινά για τους ίδιους ως πρόσωπα ή πολίτες.

Έχουν γαλουχηθεί να υποστηρίζουν κόμμα εξουσίας, μόλις μυριστούν γκρουπούσκουλο λακίζουν. Αυτά τα περίεργα δικά σας με τις συνιστώσες και τις πολιτικές διαφορετικότητες, τα θεωρούν χαζά παιχνιδάκια στα χέρια παιδιών. Όσο δεν επηρεάζουν την προοπτική εξουσίας δεν τους δίνουν σημασία, όταν όμως αρχίσουν να δυσκολεύουν την κατάκτηση ή την άσκηση εξουσίας, θα τους εξαγριώσουν. Έχουν βαφτιστεί στην πολιτική διαμεσολάβηση προς το κράτος και στο ρουσφέτι. Όποιος τα αρνείται μπορεί να επαινείται δημοσίως, όμως το βράδυ στο οικογενειακό τραπέζι κατατάσσεται στους  εχθρούς. Η μεσαία φοροδιαφυγή και η μικρο-παραβατικότητα λογίζονται ως καπετανιλίκι. Υπό προϋποθέσεις, αποδέχονται το δικαίωμα του κράτους να τσακώσει την μικροπαρανομία τους, δεν αποδέχονται όμως επ’ ουδενί λόγο την άρνηση του κόμματος τους ή του βουλευτή τους να τους διασώσει από το κράτος που τους έπιασε.

Έχουν μάθει σ’ ένα σχετικά υψηλό οικονομικό επίπεδο ζωής και τίποτα δε μπορεί να τους πείσει να χάσουν κάτι απ’ αυτό. Αν τους ζητήσεις να πολεμήσουν και να σκοτωθούν θα το κάνουν μ’ ενθουσιασμό, αν τους ζητήσεις το 10% της επιδότησης τους θα σου σπάσουν το κεφάλι. Όχι από τσιγκουνιά –ίσα ίσα είναι πολύ large τύποι- αλλά γιατί δε γουστάρουν να τους δουλεύουν, με τον τρόπο που αυτοί αντιλαμβάνονται το δούλεμα. 

Δεν αναγνωρίζουν σε κανένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος, είτε το έχουν υποστηρίξει είτε όχι, το δικαίωμα να τους μειώσει το εισόδημα. Το μόνο δικαίωμα ή μάλλον υποχρέωση που αναγνωρίζουν στο πολιτικό σύστημα, είναι να τους αυξάνει τα έσοδα. Άπαξ και απέκτησαν ένα είδος εισοδήματος, από το πιο νόμιμο ως το πλέον μαϊμού, αυτό δεν ξανακρίνεται. Μπαίνει στο ενεργητικό του προϋπολογισμού τους και κάθε απομείωση του ισοδυναμεί με υπεξαίρεση.

Αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν ότι θέλουν έναν δημοκράτη πολιτικό ηγέτη, που θα είναι πρώτος μεταξύ ίσων. Μπούρδες, μην τους πιστέψεις. Αρχηγό αναζητούν, αρχηγό με όλη την παλιά σημασία της λέξης. Η πολλή εσωτερική δημοκρατία τους μυρίζει αδυναμία και κακομοιριά. Θέλουν όμως αρχηγό που θα κολακεύει το ξεχωριστό καπετανιλίκι του καθενός τους, όχι που θα τους βάλει σε μια γραμμή για έναν κοινό στόχο. 
Εκτιμούν τη δύναμη που αποπνέει ο αρχηγός, αρκεί να μην πιέζει τους ίδιους.
Το ΠΑΣΟΚ στις καλές εποχές του κατάφερε να λύσει όλες αυτές τις δύσκολες εξισώσεις και να τους έχει στο πλευρό του. Βασικά διότι πέρασαν πολλά λεφτά στα χέρια του. Τώρα περιμένουν να δουν αν θα καταφέρετε να λύσετε κι εσείς επιτυχώς τις ίδιες εξισώσεις μέσα στους δύσκολους καιρούς μας. Σε περίπτωση που το πετύχετε, οι μάζες αυτές θα σας προσφέρουν στιγμές θριάμβου και δόξες που δεν φαντάζεστε. 

Όμως επί του παρόντος, είναι στο «σας προτιμήσαμε». Που σημαίνει ότι σας άνοιξαν την πόρτα και τώρα έχουν στηθεί και σας παρατηρούν. Δεν βρίσκονται αυτοί στον προθάλαμο σας, εσείς είστε στον δικό τους. Δεν θα έρθουν αυτοί σε σας, εσείς πρέπει να πάτε σ’ αυτούς, με τα χέρια σας γεμάτα δώρα. Μη βαυκαλίζεστε ότι θα τους πείσετε ή ότι θα τους διαπαιδαγωγήσετε. Τη μάζα αυτή, είτε την παίρνεις ως έχει είτε την αφήνεις…

Το γαμώτο σ’ αυτή την ιστορία

Φώτης Γεωργελές - τεύχος: 410 - 24/10/2012

Το γαμώτο σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι δεν ήταν υποχρεωτικό τα πράγματα να πάνε έτσι. Οι δυνάμεις της Ακινησίας, αυτές που δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα σ’ αυτή τη χώρα, παρουσιάζουν την κατάσταση κάπως σαν φυσική καταστροφή, σαν πόλεμο. Μας κήρυξαν τον πόλεμο οι ξένοι, μας έβαλαν, ειδικά εμάς, στο στόχαστρο, θέλουν να κάμψουν το αδούλωτο φρόνημα του Έλληνα, να μας «φτωχοποιήσουν», να μας «εξοντώσουν», να μας κάνουν φτηνό εργατικό δυναμικό. Γιατί δεν τους φτάνουν τα 9/10 του πλανήτη που είναι φτηνότερο, εμάς ήθελαν. Κι έτσι, εμείς δεν φταίμε σε τίποτα.

Κι όμως μπορεί να αντιμετωπίσαμε ένα δύσκολο πρόβλημα το 2009, αλλά δεν είμαστε οι πρώτοι, ούτε οι μόνοι. Κι αν είχαμε αντιδράσει σωστά ήδη τώρα θα αρχίζαμε να βγαίνουμε από το τούνελ και επιπλέον θα ζούσαμε σε μια Ελλάδα πιο δυνατή, πιο δίκαιη, καλύτερη από πριν. Ακόμα και τώρα μπορούμε, αν αλλάξουμε συμπεριφορά.

Δεν είχαμε πολλά να κάνουμε όταν άρχισε αυτή η ιστορία. Δύο πράγματα, και τα δύο υποχρεωτικά. Είχαμε έλλειμμα το 2009 24 δις, δεν μας δάνειζαν άλλο, έπρεπε να μειώσουμε αυτό το έλλειμμα. Ούτε καν αμέσως, σταδιακά. Αυτό που έπρεπε να μας απασχολεί ήταν αυτές οι περικοπές να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνες. Εμείς αρνηθήκαμε την ίδια την ανάγκη των περικοπών.

Το δεύτερο ήταν να βάλουμε το κεφάλι κάτω, να δουλέψουμε περισσότερο και πιο σωστά ώστε να αναπληρώσουμε με την παραγωγή μας όσο το δυνατόν περισσότερο μέρος απ’ αυτά που λόγω τέλους δανεικών θα χάναμε. Το πόσο θα φτωχαίναμε ήταν ευθέως ανάλογο του πώς θα αντιμετωπίζαμε αυτούς τους δύο στόχους. Δεν ήταν εύκολο, ούτε όμως κι ακατόρθωτο. Απλώς αποτύχαμε και στους δύο. Είμαστε μια μικρή χώρα, 10 εκατομμύρια ψυχές. Όλοι μαζί, μια πόλη του πλανήτη Γη. Μισή Κωνσταντινούπολη. Ή ανατολική Φλόριντα, Μαϊάμι, Παλμ Μπιτς, Κι Γουέστ.

Και δεν μπορούμε να ζήσουμε ήσυχα και αυτάρκεις; Στο πιο παλιό και σημαντικό σταυροδρόμι της υφηλίου, στο ενδιάμεσο Ανατολής και Δύσης. Τόσα χρόνια συνηθισμένοι στο εύκολο χρήμα των κοινοτικών επιδοτήσεων και των δανείων, μοιάζουμε με μια μηχανή που δουλεύει στο ρελαντί. Ακόμα και τον τουρισμό, τη μεγαλύτερη πηγή εσόδων μας, τον δουλεύουμε 1,5 μήνα το χρόνο. Μπλοκαρισμένα γραφειοκρατικά συστήματα, αρτηριοσκληρωτικές δομές φρέναραν κάθε ανάπτυξη. Με τις πρώτες αλλαγές, με τους πρώτους διακόπτες που θα άνοιγαν, η μηχανή θα ’παιρνε μπρος, τα αποτελέσματα θα ήταν πολλαπλασιαστικά, θα ξάφνιαζαν και μας τους ίδιους. Οι νέοι, το πιο εφοδιασμένο κομμάτι να αντιμετωπίσει το σύγχρονο κόσμο, όλη μέρα στα κομπιούτερ και το ίντερνετ, ήταν μαζικά έξω απ’ την παραγωγή. Αν τους δίναμε την ευκαιρία θα βλέπαμε μια άλλη, καινούργια, δυναμική Ελλάδα.

Δεν κάναμε τίποτα. 3 χρόνια, 1.000 μέρες, κλαίμε και διαμαρτυρόμαστε. Μάταια ειδικοί και επιστήμονες μας δείχνουν συγκριτικούς πίνακες, μετράνε τις κρουαζιέρες φερ’ ειπείν στις μεσογειακές χώρες Ιταλία, Ισπανία και μας λένε ότι η απελευθέρωση θα αποφέρει πάνω από ένα δις το χρόνο και 10άδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Εμείς κλείνουμε τα λιμάνια. Ακόμα και ο τουρισμός έπεσε αυτά τα χρόνια. Αν είναι δυνατόν. Το αντίθετο έπρεπε να συμβεί, αφού φτωχύναμε έπρεπε η Ελλάδα, που ήταν ήδη στους προνομιακούς προορισμούς, να γίνει ακόμα πιο ελκυστική. Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Κανείς δεν θέλει να έρθει στην ασυνάρτητη χώρα που καίει ευρωπαϊκές σημαίες και βάζει σε κρεμάλες τους Ευρωπαίους πολιτικούς, λες και είμαστε μουλάδες στο Αφγανιστάν. Αντί για αύξηση της παραγωγής διαλύσαμε και ό,τι είχαμε, την εμπορική ζωή της πόλης, τον τουρισμό.

Στο στοίχημα των περικοπών, η αποτυχία ήταν εξίσου παταγώδης. Ξέραμε ότι μπορούμε να κόψουμε χωρίς οδυνηρές συνέπειες. Μέσα στα 5 τελευταία χρόνια διπλασιάστηκε το κόστος του δημόσιου τομέα. Μέσα στην τελευταία δεκαετία τετραπλασιάστηκαν οι δαπάνες κοινωνικής ασφάλισης. Πρόσφατα ήταν όλα, μπορούσαμε να γυρίσουμε λίγο πίσω. Σ’ αυτή τη χρεοκοπημένη χώρα, πριν βγάλουμε τα 80 δις στην Ελβετία, 240 δις ήταν οι ιδιωτικές καταθέσεις στις τράπεζες. Ένα ΑΕΠ, όσα δεν είχαν όλες μαζί οι γειτονικές μας χώρες. Η χώρα με τη χαμηλότερη παραγωγικότητα στην ευρωζώνη είχε το υψηλότερο ποσοστό κατανάλωσης. 20 μονάδες πάνω από το μέσο όρο. Μια χώρα με 85% ιδιοκατοίκηση, με πάνω από 50% δεύτερη κατοικία, εξοχικό. Με 1,5 αυτοκίνητο ανά οικογένεια, με περιοχές που είχαν την υψηλότερη συγκέντρωση 4x4 στην Ευρώπη. Με το υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων σε ιδιωτικά μαιευτήρια και το χαμηλότερο ποσοστό κατανάλωσης φτηνών προϊόντων «ετικέτας» στα σούπερ μάρκετ.

Και σ’ αυτή τη χώρα, όταν κοίταζες τα εκκαθαριστικά της εφορίας έβλεπες 2-3 χιλιάδες ανθρώπους με εισόδημα πάνω από 100.000. Στη χώρα που κυκλοφορούσαν εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα, μεγαλύτερης αξίας από τόσο. Το σύστημα είχε όνομα, δημόσια φτώχεια - ιδιωτικός πλουτισμός. Όσοι μελετούσαν την ελληνική κοινωνία ήξεραν, μπορούσαν να γίνουν περικοπές δαπανών χωρίς να διαλυθεί ο παραγωγικός ιστός, να μη βυθιστούμε στην ύφεση. Μήπως εμείς δεν ξέραμε; Υπήρχε κανένας άνθρωπος που να ζει από τη δουλειά του που να μην είχε αναρωτηθεί πώς, διάολε, υπάρχουν αυτά τα λεφτά, αυτός ο προκλητικός πλούτος που δεν δικαιολογείται από πουθενά;

Έπρεπε να καταπολεμήσουν την εκτεταμένη διαφθορά στο δημόσιο που αφήνει το κράτος φτωχό αλλά τους λειτουργούς του πλούσιους. Να μειώσουν την αχανή γραφειοκρατία που στοιχίζει τριπλάσια και πενταπλάσια από τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Να αντιμετωπίσουν την εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Να μειώσουν το κόστος του πολιτικού και συνδικαλιστικού συστήματος που είναι πολλαπλάσιο των άλλων χωρών. Να μειώσουν τα αδιανόητα προνόμια της κομματικής και κρατικής γραφειοκρατίας, αυτά που οι κοινοί θνητοί ούτε να ονειρευτούν δεν μπορούν. Να βάλουν το σύστημα να δουλέψει στην υπηρεσία του πολίτη, αλλιώς να στείλουν τις κομματικές αργομισθίες σπίτι τους.

Δεν έκαναν τίποτα απ’ όλα αυτά. Τα κόμματα, πολιτικοί εκφραστές των προνομιούχων στρωμάτων, όταν ήταν στην κυβέρνηση «καθυστερούσαν» και όταν ήταν στην αντιπολίτευση «αντιστέκονταν». Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Η παρατεταμένη ύφεση διέλυσε την οικονομία. Η κοινωνία των δύο τρίτων έγινε κοινωνία του ενός τρίτου. Οι ελίτ των προνομιούχων και προστατευόμενων στρωμάτων είναι ακόμα στο απυρόβλητο. Αντί να μειωθεί ο προκλητικός πλούτος, πλήρωσε η κοινωνία. Αντί να μειωθούν τα αφανή, παρασιτικά έσοδα, διαλύθηκαν οι δουλειές.
Ο παρασιτισμός αντιστέκεται, δεν χάνει τίποτα, γι’ αυτό κάποιοι τα χάνουν όλα. Ακόμα και σήμερα, με την κοινωνία σε ασφυξία, 3 χρόνια μετά, ανακαλύπτουν 33.000 συνταξιούχους του ΙΚΑ άφαντους. Χιλιάδες νεκρούς, δεκάδες χιλιάδες πλαστά προνοιακά επιδόματα, αναπηρικές συντάξεις. Θα αρχίσουν τώρα νέα απογραφή. Θα συνεχίσουν και στα άλλα ταμεία. Με το πάσο τους. Θα ξανακάνουν απογραφή στο δημόσιο. Δεν ξέρουν πόσους έχουν, πόσο παίρνουν, από πού και γιατί. Μετά θα συνεχίσουν, κάποτε, και στο ευρύτερο δημόσιο. Σε μερικά χρόνια θα μας πούνε και εκεί πόσοι είναι επίορκοι, πόσοι απουσιάζουν μονίμως από την υπηρεσία τους, πόσοι δεν πληρούν καν τους κανονισμούς του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Κάποτε, όταν έχουν μειώσει άλλες 2-3 φορές τις συντάξεις.

Συγχωνεύουν 120 εφορίες, αλλά ιδρύουν 99 εφοριακά ΚΕΠ. Μειώνουν το κράτος αφήνοντάς το ίδιο. 16 μήνες δεν συνδέθηκαν ηλεκτρονικά τα ληξιαρχεία με τα ταμεία για να αντιμετωπίσουν τις πλαστές συντάξεις. Γι’ αυτό βάζουν στο κόλπο και τους συμβολαιογράφους. 50 ευρώ το κεφάλι ο γάμος, το διαζύγιο, η κηδεία. Μειώνουν τη γραφειοκρατία μεγαλώνοντάς τη. Μας κοροϊδεύουν. Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Γι’ αυτό είμαστε εδώ που είμαστε.

Αλλά, ναι, ξέρω. Όταν «καταργήσουμε» το Μνημόνιο και ανακηρύξουμε τη Μέρκελ «persona non grata», τότε θα αντισταθούμε στην «κοινωνική γενοκτονία» που μας επιβάλλουν οι «ξένοι δυνάστες».

Ανακοίνωση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ για τις αλλαγές που προτείνει η τρόικα στα εργασιακά

Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ επιμένει ομόφωνα και σταθερά στην άρνησή της να αποδεχτεί τις προτάσεις της τρόικας για τις εργασιακές σχέσεις.
Απευθυνόμαστε στους Ευρωπαίους εταίρους και τους καλούμε να αποσύρουν τις αξιώσεις της τρόικας που ανατρέπουν δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων της πατρίδας μας.

Η βεβαιότητα του χορτάτου  

23/10/2012 - Δημήτρης Φύσσας

Απεργία διαρκείας και χιλιάδες προσλήψεις στην επιχείρησή «του», τη ΔΕΗ, είναι η πρόταση του κ. Φωτόπουλου για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Αντίφαση; Αν είναι να γίνει απεργία διαρκείας, που θα δουλεύουν αυτοί που θα προσληφθούν;
Παραλογισμός; Υπάρχει κρίση στη χώρα, στην κοινωνία, στην οικονομία, μια τέτοια απεργία θ΄αποδιάλυε τα πάντα.
Εξυπνάδα; «Είμαι εκτός τόπου και χρόνου και το ξέρω, αλλά κάνω το κομμάτι μου στο ακροατήριο των συναδέλφων μου (συνέδριο της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ) κι ότι γίνει.»
Πρόκληση; Ο άνθρωπος που εκπροσωπεί την πλήρη μονιμότητα, την απόλυτη βεβαιότητα του σίγουρου μισθού, το σκληρότερο κομμάτι της νομενκλατούρας των ΔΕΚΟ, την απόλυτη σχέση τού «σε ψηφίζω - με διορίζεις» στο μέχρι τώρα πολιτικό μας (σας) σύστημα, τα προνόμια τού χαμηλού λογαριασμού ρεύματος, τα επιπλέον συνδικαλιστικά προνόμια, τον εκβιασμό τού «σου κατεβάζω το διακόπτη όποτε θέλω», προκαλεί όλους εμάς που παλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα, όπου απολυόμαστε κάθε ώρα και στιγμή / σκοτωνόμαστε να πληρώσουμε ΤΕΒΕ, ΦΠΑ, συνάφειες / βλέπουμε τα μικροεπιτηδεύματά μας να κλείνουν / δουλεύουμε τρίωρα και τετράωρα / έχουμε απλήρωτες υπερωρίες / ζούμε μέσα στην αβεβαιότητα (από πάντα, όχι τώρα με την κρίση που αγγίζει ξώφαλτσα και σας και κάτι τρέχει στα γύφτικα) κλπ.
Πρόκληση είναι, προφανώς. Η πρόκληση από τη βεβαιότητα τού πάντα χορτάτου, του πάντα με σίγουρο μισθό, του συνδικαλιστή.
Ε, να σε είχα λίγους μήνες στην αληθινή ζωή, κύριε Φωτόπουλε, να δούλευες αληθινά και να γινόσουνα και συ πέντε κομμάτια, να ΄βλεπες πώς βγαίνει το ψωμάκι. Να ΄βλεπες τι θα πει ιδιωτικός τομέας, πόσα απίδια βάζει ο σάκκος, τι θα πει προσωπική αξιολόγηση από τους πελάτες ή το αφεντικό σου, τι θα πεί «δεν έχω να σε πληρώσω». Τι θα πει πιάτσα στην τελική, και τι θα πει αγώνας για το μεροκάματο.

Υ.Γ. Το χειρότερο είναι ότι θα μου τα ξαναπείς και το ξέρω, και συ και άλλοι προνομιούχοι σαν εσένα, όσο δεν υπάρχει πολιτικός φορέας που να εκφράζει τους αληθινούς προλετάριους της ελληνικής ημισοβιετίας: τους ανθρώπους που ματώνουνε στον ιδιωτικό τομέα.
d.fyssas@gmail.com

Δήλωση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, αμέσως μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ

Τα όσα η Τρόικα επιμένει αναφορικά με τα εργασιακά ζητήματα με βρίσκουν αντίθετο. Οι αξιώσεις της με βρίσκουν αντίπαλο. Δεν πρόκειται να δεχτώ, ούτε να ψηφίσω, ούτε εγώ ούτε οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ τις μεταβολές που επιμένει η Τρόικα να θέλει αναφορικά με τα εργασιακά δικαιώματα.

Τα εργασιακά δικαιώματα είναι ήδη αποσαρθρωμένα και οι αξιώσεις της Τρόικα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η επιλογή να ισοπεδωθούν όσα εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει. Μέχρι τέλους αυτή θα είναι η σταθερή και αμετακίνητη άποψή μου. Τα όσα ζητά η Τρόικα δεν έχουν καμία σχέση με αναμενόμενο δημοσιονομικό όφελος για τη χώρα. Επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα πεδίο, όπου ουσιαστικά θα είναι καθηλωμένη η αμοιβή εργασίας. Εάν γίνουν αποδεκτές -και διεκδικώ να μη γίνουν αποδεκτές οι αξιώσεις της Τρόικα-, θα αυξηθεί ο αριθμός των απολύσεων, θα τροφοδοτηθεί η ανεργία, θα επιβαρυνθεί η ήδη τεράστια ύφεση που υπάρχει στον τόπο. Πέρα, βέβαια, από την κατάσταση στην οποία θα περιέλθει ένας σημαντικός αριθμός εργαζομένων, με τις απολύσεις που θα υπάρξουν, θα επακολουθήσουν, εάν γίνουν δεκτές οι απαράδεκτες αξιώσεις της Τρόικα.

Σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση των άλλων μέτρων, η συζήτηση συνεχίζεται και βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τα σενάρια περί ανασχηματισμού

Την περίοδο που η χώρα επιχειρεί να αντιμετωπίσει  μέσω διαπραγματεύσεων με τους εταίρους μείζονα θέματα, θεωρούμε άστοχη την οποιαδήποτε συζήτηση για ανασχηματισμό της κυβέρνησης.  

Τη Δημοκρατική Αριστερά δεν την έχει απασχολήσει η συμμετοχή στελεχών της στο κυβερνητικό σχήμα και περιβάλλει με απόλυτη εμπιστοσύνη τους υπουργούς και υφυπουργούς που έχει υποδείξει.  

Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για τη Χρυσή Αυγή

Σάββατο, 13 Οκτωβρίου 2012 

09:11 πμ

Τα γεγονότα που εξελίχτηκαν έξω από το θέατρο Χυτήριο με τους τραμπουκισμούς της Χρυσής Αυγής επαναφέρουν για μία ακόμα φορά το ζήτημα της αντιμετώπισης της νεοναζιστικής οργάνωσης. 
Η ομόθυμη και ενιαία καταδίκη αυτών των πρακτικών από όλον τον προοδευτικό πολιτικό κόσμο και τον χώρο του πολιτισμού αποτελεί ένα σημαντικό βήμα.

Τώρα, είναι η ώρα να αντιμετωπιστεί με όλους τους νόμιμους τρόπους η αντιδημοκρατική συμπεριφορά των βουλευτών της Χρυσής Αυγής που παραβιάζουν τις αρχές της συντεταγμένης πολιτείας και κλιμακώνουν συστηματικά τις πράξεις βίας.

Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ για τον εμπρησμό των γραφείων του κόμματος στην Καισαριανή

Η ΔΗΜΑΡ καταδικάζει την επίθεση, τον εμπρησμό και την ολοσχερή καταστροφή των γραφείων του κόμματος στην Καισαριανή. Πρόκειται για ενέργειες που στρέφονται κατά της δημοκρατίας.
Κάθε μορφή βίας είναι φασισμός, ανεξάρτητα από ποιό "χρώμα" είναι καλυμμένη.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - Γραμματείας Οργάνωσης Ελληνικού Αργυρούπολης

Και τώρα, κύριε Λαζόπουλε;

10/09/2012

 

 

του Νίκου Μπίστη 

Ομολογώ ότι περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τα νέα επεισόδια του Αλ Τσαντίρι News του Λάκη Λαζόπουλου. Θέλω να δω αν συνειδητοποίησε τι έσπειρε τα δυο τελευταία χρόνια και τι θερίζει τώρα. Αν θα υπάρξει ένα ψήγμα αυτοκριτικής. Μια επωφελής αξιοποίηση του καλοκαιριού θα ήταν να έβλεπε σε επανάληψη τα προηγούμενα επεισόδια και παράλληλα σε ζωντανή μετάδοση τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής να επιδίδονται στις προσφιλείς πρακτικές τους και να διαδηλώνουν την απέχθεια τους για το κοινοβούλιο, τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον πολιτικό κόσμο. «Μα τι σχέση έχω εγώ με αυτούς ;» θα μας αντιτείνει αγανακτισμένος. « Εγώ ενδιαφερόμουν για τον απλό λαό, για την «κυρία» στην οποία απευθυνόμουν, για την Αριστερά, για το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ολόκληρη εκπομπή – αγιογραφία  έκανα για τον Τσίπρα, την Λιάνα Κανέλλη πρόβαλα σαν πρότυπο πολιτικού, εγώ φταίω που την πλάκωσε στις μάπες ο Κασσιδιάρης; Εγώ φταίω που πάνω από 400.000 συμπολίτες μας ψήφισαν τους νεοναζί; Η τρόικα και το μνημόνιο φταίνε».
Προφανώς για την ψήφο στην Χρυσή Αυγή δεν φταίει μόνο ούτε κυρίως ο Λάκης Λαζόπουλος, έχει όμως σοβαρό μερίδιο ευθύνης, μεγαλύτερο από όσο ο ίδιος φαντάζεται. Γιατί σε ρόλο τηλε-ευαγγελιστή κανοναρχούσε ένα εύπλαστο κοινό και το εξοικείωνε με την ανομία, την περιφρόνηση των θεσμών και το μπάχαλο, με την αντίληψη ότι όταν «αντιστέκεσαι» τα πάντα επιτρέπονται. Ένα πράγμα έκανε με απαράμιλλη συνέπεια: χάιδευε αδιακρίτως τους πάσης φύσεως αγανακτισμένους.

Το Σάββατο είδα σε επανάληψη ένα επεισόδιο. Ένας ηλικιωμένος αγανακτισμένος καλούσε να μπούν στην Βουλή και να σπάσουν τα πόδια των βουλευτών. Ο τηλε-ευαγγελιστής παρουσίασε το video και το άφησε στον αέρα ασχολίαστο, κλείνοντας με νόημα το μάτι στο κοινό. Η απρόσωπη κυρία, ο «λαός» του Λαζόπουλου, κατάπιε το μήνυμα, χαχάνισε και χειροκρότησε. Μετά ήρθε η πάνω πλατεία Συντάγματος με τις ελληνικές σημαίες και τα συνθήματα «για την χούντα που θα πέσει σε τούτη την πλατεία» και «το μπουρδέλο την Βουλή που πρέπει να καεί» ενώ η κάτω «κόκκινη» πλατεία – και μαζί ο Λαζόπουλος – σιγοντάρανε ευτυχισμένοι.

Κάπως έτσι ήρθε η «αριστερή» Κερατέα που άνοιξε τον δρόμο και νομιμοποίησε την ακροδεξιά Κόρινθο, την Ραφήνα και τα ντου των νεοναζί. Τα ήθελε αυτά ο Λαζόπουλος; Όχι, βέβαια. Αντικειμενικά όμως τα υπέθαλψε. Γιατί όταν η «κυρία του» εμπέδωσε το μήνυμα ότι κάθε διαμαρτυρία – άρα και η βία –  είναι δικαιολογημένη γιατί η χώρα είναι περίπου υπό γερμανική κατοχή, τότε δεν είχε  πρόβλημα να πεταχτεί μέχρι την Χρυσή Αυγή. Και η Χρυσή Αυγή έχει το «πλεονέκτημα» να έχει εύπεπτα, απλουστευτικά μηνύματα, όπως –  δυστυχώς – είναι τα τελευταία χρόνια τα μηνύματα που εκπέμπει ο Λαζόπουλος. Σε άλλη συχνότητα αλλά το ίδιο χοντροκομμένα. Όταν δυο μόνο χρώματα υπάρχουν , το άσπρο και το μαύρο, τότε δεν υπάρχει χώρος για το κόκκινο του Λαζόπουλου και αναπόφευκτα επικρατεί το μαύρο. Γιατί αυτό που αγνόησε ο Λαζόπουλος είναι ότι η Δημοκρατία συμβιώνει με την πολυχρωμία και τις αποχρώσεις.
Και όμως τα είχε τόσο καλά τακτοποιήσει στο μυαλό του με την μανιχαική λογική του. Από την μια ήσαν οι κακοί Ευρωπαίοι, οι Γερμανοί και η τρόικα, το σάπιο πολιτικό σύστημα που από την πρώτη μέρα της αντιπολίτευσης σωρεύει δεινά στον τόπο. Και από την άλλη ο απλός λαός –  προσωποποιημένος στην «κυρία του» και στο αλαλάζον ακροατήριο του – πάντοτε αθώος, ανυποψίαστος και πάντα προδομένος. Και πάντα έτοιμος να πάει αριστερά και μόνο αριστερά, γιατί αριστερός είναι ο λόγος των ευαγγελιστών του Αλ Τσαντίρι ή της Σπίθας. Χαμπάρι δεν πήραν από την ακροδεξιά επέλαση. Εδώ κοτζάμ κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς συνωστίζονται με τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής στις κινητοποιήσεις των αστυνομικών και επιχαίρουν γιατί οι ένστολοι δεν θέλουν πλέον να χρησιμοποιούνται «ως μηχανισμός καταστολής κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων». Σε ελεύθερη μετάφραση και σύμφωνα με την ανοιχτή  προτροπή των εκπροσώπων της Χρυσής Αυγής αυτό σημαίνει οτι όταν θα ξαναμαζευτούν οι αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα δεν πρέπει να υπάρχει αστυνομική δύναμη ώστε να προστατεύσει το Κοινοβούλιο.

Όταν το 2012 αριστεροί αναγορεύουν το δημοκρατικό κράτος σε εχθρό στρώνουν το έδαφος στον πραγματικό εχθρό. Όταν διαβάζεις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής και μόνο από το λογότυπο και τα σύμβολα μπορείς να διακρίνεις την προέλευση, τότε αυτή η αριστερά είναι σε λάθος δρόμο. Και τώρα πιά ούτε ο Τσίπρας, ούτε η Παπαρήγα, ούτε ο Μίκης, ούτε ο Γλέζος, ούτε βέβαια ο Λαζόπουλος μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν βλέπουν τον φασιστικό κίνδυνο.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Οργανωτική ανασυγκρότηση γραμματείας

Η Πρόταση της Δημοκρατικής Αριστεράς για την άμεση διακυβέρνηση της χώρας

1.ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ / ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Η ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος και η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης αποτελούν βασικές προϋποθέσεις  για την προώθηση όλων των άλλων αλλαγών. Στην κατεύθυνση αυτή προτεραιότητες είναι:

Επιστολή προς Κ.Ε. Δημοκρατικής Αριστεράς

 

19.6.2012

Σύντροφοι, 

με την παρούσα επιστολή μας θέλουμε να σας γνωστοποιήσουμε την ομόφωνη άποψη μας, σχετικά με τη συζήτηση και την απόφαση που θα παρθεί για τη διαδικασία της συγκρότησης κυβέρνησης.

Πιστεύουμε λοιπόν και θεωρούμε αδιαπραγμάτευτους τους κάτωθι όρους , όπως και προεκλογικά, αλλά και μετεκλογικά, κατ’ επανάληψη έχουμε δεσμευτεί: 

 

1)   Στα πλαίσια της συζήτησης για μια προγραμματική συμφωνία, απαραίτητη είναι η τήρηση των επτά (7) θέσεων για άμεση διακυβέρνηση.

2)   Επίσης όμως καθοριστικό ρόλο θα έχει η αξιοπιστία και η φερεγγυότητα των προσώπων που θα απαρτίζουν την κυβέρνηση (πρωθυπουργού και υπουργών), .        

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Η γραμματεία της οργάνωσης